suriye ekonomisi ne demek?

Suriye ekonomisi, tarım, petrol, endüstri ve hizmete dayanmaktadır.¹

Suriye'nin çalkantılı bir ekonomik geçmişi bulunmaktadır. 1963'te Arap Sosyalist Baas Partisi iktidara geldi ve sosyalist milliyetçilik ve toprak reformu politikaları belirledi. 1966'da bir Komünist darbe gerçekleşti. 1970 yılında, 1966 Komünist rejiminin ikinci adamı olan General Hafız Esad iktidara geldi. Özel teşebbüs üzerindeki kısıtlamalar gevşetildi, ancak ekonominin büyük bir kısmı hâlâ devlet kontrolü altındaydı. 1980'lerde Suriye, kendisini politik ve ekonomik olarak yalıtılmış ve derin bir ekonomik krizin ortasında buldu. Kişi başına düşen reel GSYİH 1982 ve 1989 arasında yüzde 22 düştü. 1990'da, Esad hükûmeti, ekonomi yüksek düzeyde düzenlemeye devam etmesine rağmen, bir dizi ekonomik reform başlattı. Suriye ekonomisi 1990'lı yıllarda ve 2000'li yıllarda güçlü bir büyüme yaşadı. Suriye'nin kişi başına düşen GSYİH'si 2010 yılında 4,058 ABD doları olarak gerçekleşmiştir. Suriye iç savaşı nedeniyle 2012'den sonra hiçbir yetkili GSYİH verisi mevcut değildir.

İç savaştan önce Suriye ekonomisinin iki ana ayağı, birlikte GSYİH'nın yaklaşık yarısını oluşturan tarım ve petroldü. Örneğin, tarım, GSYİH'nın yaklaşık % 26'sını oluşturuyor ve toplam işgücünün % 25'ini kullanıyordu. Ancak, Merkezi İklim Bürosu'ndan alınan ilk verilere göre, zayıf iklim koşulları ve şiddetli kuraklık tarım sektörünü olumsuz yönde etkiledi ve böylece ekonomideki payını 2007’de % 20,4’ten % 17’ye düşürdü. Öte yandan, daha yüksek ham petrol fiyatları, petrol üretimindeki düşüşe engel olmuş ve bütçe ve ihracat gelirlerinin yükselmesine neden olmuştur.

Suriye İç Savaşı nedeniyle başta ABD², Avustralya,³, Kanada⁴, Avrupa Birliği⁵, Arap Birliği⁶ ve Türkiye⁷ tarafından ülkeye ekonomik yaptırım uygulanmaktadır.

İç Savaş ile ilgili yaptırımlar, yıkım ve insanların yerinden edilmesi Suriye ekonomisini tahrip etti. 2013 yılının sonuna kadar, BM Suriye iç savaşının toplam ekonomik zararını 143 milyar dolar olarak tahmin ediyordu. Birleşmiş Milletler Batı Asya Ekonomik ve Sosyal Komisyonuna göre, Suriye muhalefetinin Nasib sınır kapısını ele geçirmesinin hükûmetin 500-700 milyon dolara mal olmasıyla birlikte, Suriye İç Savaşı’nın toplam ekonomik kaybı 2015 yılı sonuna kadar 237 milyar dolara çıkacak. 2018 yılında, Dünya Bankası Suriye'deki konut stokunun yaklaşık üçte birinin ve sağlık ve eğitim tesislerinin yarısının çatışma nedeniyle tahrip olduğunu tahmin ediyordu. Dünya Bankası’na göre, 2011’den 2016’ya çıkan ihtilaf nedeniyle toplam GSYH’de toplam 226 milyar dolar kaybedildi.

Suriye ekonomisi çatışmalarla ilgili aşırı enflasyondan muzdariptir. Suriye yıllık enflasyon oranı dünyadaki en yüksek oranlardan biridir.

Temel bilgiler

1960'lı yıllarda, sosyalist sınırlar boyunca, hükûmet, en büyük işletmeleri millileştirmiş ve bölgesel ve sınıfsal eşitsizliklere yönelik olarak tasarlanmış ekonomik politikalar benimsemiştir. Ekonomik reformların artışı kademeli olmuştur. 2001 yılında Suriye özel bankacılığı yasallaştırdı. 2004 yılında dört özel banka faaliyete geçti. Ağustos 2004’te borsa kurulmasını denetleyen bir komite kuruldu. Finans sektörünün ötesinde, Suriye Hükümeti, kiralama ve vergi yasalarında büyük değişiklikler yapmıştır ve bildirildiği üzere, ticari yasalarda ve mülkiyet haklarını etkileyen diğer yasalarda da benzer değişiklikler olduğu düşünülmektedir. Suriye, 1960'ların sonlarından bu yana ülkenin kuzeydoğusundaki tarlalardan ağır kalitede petrol üretti. 1980'lerin başında, Suriye'nin doğusundaki Deir ez-Zor yakınlarında hafif dereceli, düşük kükürtlü yağ keşfedildi.

Son gelişmeler, yeni keşifler ve hidrokarbon rezervlerinin başarılı bir şekilde geliştirilmesi de dahil olmak üzere enerji sektörünün canlandırılmasına yardımcı olmuştur. Oxford Ticaret Grubu'nun 2009 Suriye Raporuna göre, 2008 yılında petrol sektörü devlet gelirlerinin% 23'ünü, ihracatın % 20'sini ve GSYİH'nın %22'sini oluşturdu. Suriye, 2008 yılında yaklaşık 150.000 ton ihracat yaptı ve petrol, ülkenin ihracat gelirinin çoğunluğunu oluşturdu.

Özel ekonomik liberalleşme, Suriye'nin özel sektöründeki birkaç kişiyi zenginleştirirken ortalama nüfusu yoksun bırakarak servet eşitsizliği eklemeye devam ediyor. 1990'da, hükûmet, havale ve resmi kanallardan yapılan teşvikler için resmi bir paralel döviz kuru kurdu. Bu eylem, temel emtiaların arzını iyileştirdi ve kaçak mallarda risk primlerini kaldırarak enflasyonu içeriyordu.

Suriye’ye 1997’de yapılan dış yardımlar 199 milyon dolar olarak gerçekleşti. Dünya Bankası, Temmuz 2004’te Suriye’deki 20 operasyon için toplam 661 milyon ABD Doları tutarında işlem yaptığını bildirdi. Bir yatırım projesi o zamanlar aktif kaldı.

Dış ticaret ve yatırım

1990'ların sonlarında bölgeyi sarsan şiddetli kuraklığın azaltılmasına ve enerji ihracat gelirlerinin geri kazanılmasına rağmen, Suriye ekonomisi ciddi zorluklarla karşı karşıya kaldı. Ticaret, ülkenin doğu-batı ticaret rotalarındaki stratejik konumundan faydalanan Suriye ekonomisi için her zaman önemli olmuştur. Suriye şehirleri, dokuma ve kuru meyve paketleme gibi geleneksel endüstrilere ve modern ağır sanayi sektörüne sahiptir. 1960'lardan 1980'lerin sonlarına doğru uygulanan politikalar göz önüne alındığında, Suriye "küresel ekonomiye" katılmayı reddetti. Ancak 2001 yılının sonlarında Suriye, Dünya Ticaret Örgütü'ne (DTÖ) üyelik sürecini başlatmak için bir ricada bulundu. Suriye, eski Tarife ve Ticaret Anlaşması’nın orijinal bir sözleşme partisi olmuştu ancak 1951’de İsrail’in katılımı nedeniyle geri çekilmişti. Mevcut Suriye ticaret kurallarının ana unsurları DTÖ ile tutarlı olması için değişmek zorunda kalacaktı. Mart 2007’de, Suriye, 2010’dan önce her iki tarafın da serbest ticaret anlaşmasını müzakere etmesini teşvik edecek bir Avrupa Birliği ile Ortaklık Anlaşması imzaladı.

Suriye ithalatının büyük kısmı sanayi, tarım, ekipman ve makine için gerekli hammaddelerdir. Başlıca ihracat ham petrol, rafine ürünler, ham pamuk, giyim, meyve ve tahıl taneleri içerir.

Zaman içinde, hükûmet daha uygun komşu ülke döviz kurunun uygulandığı işlem sayısını artırdı. Hükûmet ayrıca, 2001 yılında ticari olarak kullanılmayan işlemlerde, hakim karaborsa oranlarına paralel olarak bir yarı faiz oranı getirmiştir.

Kendi sermaye piyasalarının zayıf gelişmesi ve Suriye'nin uluslararası para ve sermaye piyasalarına erişememesi nedeniyle, para politikası mali açığı kapatmaya duyulan ihtiyaçtan esir kalmaktadır. 2003'te Suriye, 22 yıl içinde ilk kez faiz oranlarını düşürdüğü halde ve 2004'te yine 2004 yılında oranlar kanunen sabit kalmıştır.

Borç

Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad'a göre, GSYİH ile ilgili ulusal borç 2010 yılında% 152.09'dan% 30.02'ye düşmüştür. Suriye, Avrupa'daki anahtar alacaklılarının neredeyse tamamı ile ikili yeniden yapılanma anlaşmaları yaparak ağır dış borç yükünü hafifletme konusunda ilerleme kaydetmiştir. Aralık 2004’te, Suriye ve Polonya, Suriye’nin toplam 261.7 milyon dolar borç üzerinden 27 milyon dolar ödeyeceği anlaşmasına vardı. Ocak 2005’te, Rusya ve Suriye, Suriye’nin borcunun yaklaşık% 80’ini Rusya’ya (yaklaşık 10,5 milyar Euro) (13 milyar dolar) yazan bir anlaşma imzaladı. Anlaşma Suriye’yi 3 milyar Euro’dan (3.6 milyar dolar’dan biraz fazla) Moskova’ya borçluydu. Yarısı önümüzdeki 10 yıl içinde geri ödenecek, geri kalanı Suriye bankalarındaki Rus hesaplarına ödenecek ve Suriye'deki Rus yatırım projeleri için ve Suriye ürünlerini satın almak için kullanılabilecek. Bu anlaşma, Rusya ile Suriye arasındaki silah anlaşmasının bir parçasıydı. Ve daha sonra o yıl Suriye, 1,6 milyar dolar olarak tahmin edilen borcu kapatmak için Slovakya ve Çek Cumhuriyeti ile bir anlaşmaya vardı. Yine Suriye, bir kereye mahsus olmak üzere 150 milyon dolarlık ödeme karşılığında borcunun büyük kısmını bağışladı.

Ekonominin sektörleri

Tarım

Hükümet, gıdaların kendi kendine yeterliliğini sağlamaya, ihracat kazancını artırmaya ve kırsaldaki göçü durdurmaya çalıştığından, Suriye'nin ekonomik kalkınma planlarında yüksek bir öncelik bulunmaktadır. Sürdürülebilir sermaye yatırımı, altyapı geliştirme, girdilerin sübvansiyonları ve fiyat destekleri sayesinde Suriye, birçok tarımsal ürünün net ithalatçısından pamuk, meyve, sebze ve diğer gıda ihracatçılarına gitti. Bu geri dönüşün başlıca nedenlerinden biri, hükûmetin Suriye'nin kuzey ve kuzeydoğusundaki büyük sulama sistemlerine yaptığı yatırım oldu. Tarım sektörü, 2009 itibarıyla, işgücünün yaklaşık% 17'sini istihdam ediyor ve hayvancılığın % 16'sını oluşturduğu gayri safi yurt içi hasılanın yaklaşık% 21'ini, meyve ve tahılların ise % 40'ını oluşturuyor. 2015 yılında Suriye'nin başlıca ihracatı baharat tohumlarını (83,2 milyon dolar), elmaları ve armutları (53,2 milyon dolar) içeriyordu.

Arazilerin çoğu özel sektöre aittir, sektörün başarısının arkasında çok önemli bir faktördür. Suriye'nin 196.000 km²'sinden (72.000 mil kare), yaklaşık % 28 oranında ekili ve bu alanların% 21'ini sulanmaktadır. Sulanan alanların çoğu "stratejik" olarak tanımlanır, yani fiyatlandırma, sübvansiyonlar ve pazarlama kontrolleri açısından önemli devlet müdahaleleri ile karşılaşılır. Buğday, arpa ve şeker pancarı gibi "Stratejik" ürünler, çiftçilere destek olmak amacıyla, genellikle devlet fiyatlarının üstünde, ancak devlet bütçesine önemli bir maliyetle, pazarlama kurullarına sabit fiyatlarla devlet fiyatlarına satılmalıdır. En yaygın şekilde yetiştirilen ekilebilir ürün buğdaydır, ancak en önemli nakit ürün pamuktur; pamuk, petrol sektörünün gelişmesinden önceki en büyük ihracat olmuştur. Bununla birlikte, eski ve verimsiz sulama teknikleriyle birlikte artan su sıkıntısı problemi nedeniyle, pamukla ekilmiş olan toplam alan azalmıştır. Buğday gibi tahılların çıktısı, yetersiz depolama tesisleri nedeniyle sıklıkla kullanılmamaktadır.

Su ve enerji, tarım sektörünün en yaygın sorunlarından biridir. Tarım sektörünün yaşadığı bir diğer zorluk ise, hükûmetin % 100 ile% 400 arasında değişen gübre fiyatlarını serbestleştirme kararıdır. Kuraklık 2008'de endişe verici bir sorundu; Ancak, kuraklık durumu 2009 yılında bir miktar iyileşmiştir. Buğday ve arpa üretimi 2009 yılında 2008 yılına göre iki katına çıkmıştır. Buna karşılık olarak BM, 20.2 milyon dolarlık acil bir itiraz başlattı. Buğday en çok etkilenen mahsullerden biri olmuştur ve ilk iki yıl içinde Suriye, net bir buğday ihracatçısı olmaktan net bir ithalatçıya geçmiştir. 2011'de başlayan iç savaş sırasında Suriye hükûmeti, ekonomik yaptırımlara tabi olmayan az sayıdaki ticari üründen biri olan 100.000 ton buğday ihalesine zorlandı.

Suriye topraklarının% 2,7'sinden azı ormanlıktır ve bunun yalnızca bir kısmı ticari olarak faydalıdır. Sınırlı ormancılık faaliyeti, yağışların daha bol olduğu sahilden iç kesimlerde bulunan dağların yüksek kotlarında yoğunlaşmaktadır.

Enerji ve mineral kaynakları

Madencilik

Fosfatlar Suriye'de çıkarılan başlıca minerallerdir. Tahminlere göre Suriye'de yaklaşık 1.700 milyon ton fosfat rezervi var. Dünya talebinin ve fiyatların düştüğü 1990'ların başında üretim keskin bir şekilde düştü, ancak üretim o zamandan beri 2,4 milyon tonun üzerine çıktı. Suriye, dünyadaki fosfat kaya üretiminin yaklaşık% 1,9'unu üretti ve 2009 yılında dünyanın dokuzuncu sıradaki fosfat kaya üreticisi oldu. Suriye'de üretilen diğer ana mineraller arasında, genellikle ihracat için üretilmeyen çimento, alçıtaşı, endüstriyel kum (silika), mermer, doğal ham asfalt, azotlu gübre, fosfatlı gübre, tuz, çelik ve volkanik tüf yer almaktadır.

Yağ ve doğal gaz

Suriye 2010 yılında küresel üretimin sadece % 0,5'ini oluşturan nispeten küçük bir petrol üreticisidir. Suriye, Orta Doğu standartlarına göre büyük bir petrol ihracatçısı olmasa da, petrol ekonominin temel direklerinden biridir. Uluslararası Para Fonu'na göre, 2010 yılına yönelik petrol satışlarının Suriye hükûmeti için 3,2 milyar dolar üreteceği ve devlet gelirinin% 25,1'ini oluşturduğu tahmin ediliyor.

Elektrik üretimi

2001 yılında Suriye’nin 23,3 milyar kilovat saat (kWh) elektrik ürettiği ve 21,6 milyar kWh tükettiği bildirildi. Ocak 2002'den itibaren Suriye'nin toplam kurulu elektrik üretim kapasitesi 7,6 gigawatt (GW), akaryakıt ve doğal gazın birincil enerji kaynağı olduğunu ve hidroelektrik enerji tarafından üretilen 1,5 GW olduğunu belirtti. Suriye, Mısır ve Ürdün elektrik şebekelerini birbirine bağlayan toplam 45 GW ağ Mart 2001'de tamamlanmıştır. Suriye'nin elektrik tedarik kapasitesi önemli bir ulusal önceliktir ve hükûmet 2010 yılına kadar 2 milyar ABD Doları tutarında olası bir maliyetle 3,000 megawatt elektrik üretme kapasitesi eklemeyi umuyor, ancak yatırım sermayesi eksikliği nedeniyle ilerleme yavaşladı. Suriye'deki enerji santralleri yoğun bakımdan geçiyor ve dört yeni üretim tesisi inşa edildi. Güç dağıtım ağı, düşük kaliteli kablolar ve trafo istasyonları nedeniyle toplam üretilen kapasitenin yüzde 25'i kadar yüksek tahmin edilen iletim kayıpları ile ciddi sorunlara sahiptir. Enerji nakil şebekesinin genişletilmesi ve yükseltilmesi için bir projenin 2005 yılında tamamlanması planlanıyor.

Mayıs 2009 itibarıyla, İslam Kalkınma Bankası ve Suriye hükûmetinin, Suriye'deki Deir Ali elektrik santralinin genişletilmesi için bankanın 100 milyon € kredi vereceğini belirten bir anlaşma imzaladıkları bildirildi.

Bankacılık ve Finans

Suriye İç Savaşı’nın 2011’de başlamasından bu yana, yakındaki ülkelere sermaye uçuşu olmuştur. Suriye, iç savaş nedeniyle ABD, Kanada, AB, Arap Birliği ve Türkiye tarafından yaptırımlara maruz kaldı. Suriye'nin para birimi Suriye sterlinidir (SYP). Pound'un döviz kuru önemli ölçüde kötüleşti, Mart 2011'de 1 ABD Doları için 47 SYP'den Temmuz 2017'de 1 ABD Doları'na 515 SYP'ye düşmüştür.

Suriye Merkez Bankası 1959 yılında faaliyete başlamıştır. Tüm döviz ve ticaret işlemlerini kontrol etmekte ve kamu sektörüne borç vermeye öncelik vermektedir. Merkez Bankası Mayıs 2004’ten bu yana ABD’nin para aklama suçlamasıyla suçlanan yaptırımlarına maruz kalmıştır. Bu ABD yaptırımları, Lübnan ve Avrupa bankalarının rolünü arttırmış olabilir, çünkü ABD finans kuruluşları ile Suriye Merkez Bankası arasındaki işlemlerde bir yasak, ara kaynaklara olan ABD doları transferleri için talepte bir artış yarattı. ABD AB, Arap Birliği ve Türkiye, İç Savaş nedeniyle Merkez Bankası'na da yaptırım uyguladı.

Özelleşmiş altı devlet bankası - Suriye Merkez Bankası, Suriye Ticaret Bankası, Tarımsal İşbirliği Bankası, Sanayi Bankası, Popüler Kredi Bankası ve Emlak Bankası - ana finansal işletmecilerdir. Her biri belirli bir sektöre fon kazandırıyor ve onlardan para alıyor. Sanayi Bankası ayrıca, yetersiz sermayesine rağmen kamu sektörüne daha fazla yönelmiştir. Sonuç olarak, özel sektör genellikle daha pahalı olan ve bu nedenle endüstriyel finansman ihtiyaçlarına kötü bir çözüm olan bir süreç olan yurt dışına bankaya zorlanmaktadır. Birçok iş adamı yurt dışına seyahat etmek için para yatırmak veya ödünç almak için kullanılır. Suriyelilerin Lübnan bankalarına 6 milyar ABD doları yatırdığı tahmin edilmektedir.

2000'lerde Suriye, özel bankaların devreye girmesi ve Şam Menkul Kıymetler Borsası'nın Mart 2009'da açılması gibi finansal sektörde reformlara başlamıştır. Suriye 2001'de özel bankaları yasallaştırdı ve sektör hala gelişmekte iken büyümektedir. Yabancı bankalara Aralık 2002'de özel ve ortak girişim bankalarının kurulmasını sağlayan 28 Mart 2001 tarihli Kanun uyarınca lisans verilmiştir. Yabancıların bir bankanın% 49'una sahip olmalarına izin verilir, ancak kontrol hissesini elinde tutamazlar. Ocak 2010 itibarıyla, iki İslami banka da dahil olmak üzere 13 özel banka açılmıştır.

Suriye, döviz üzerindeki kontrolleri gevşetmek için kademeli adımlar attı. 2003 yılında hükûmet, özel sektörün yabancı para birimlerini kullanmasını suçlayan bir yasayı iptal etti ve 2005 yılında lisanslı özel bankaların belirli koşullar altında Suriye vatandaşlarına ve özel sektöre ithalatı finanse etmek için belirli miktarda döviz satmalarına izin verdi. Ekim 2009’da, Suriye, yurt dışına seyahat eden Suriyelilerin Suriye’deki pound hesaplarından 10.000 ABD Doları’nın eşdeğerini çekmesine izin vererek para transferleri üzerindeki kısıtlamalarını daha da gevşetmiştir. Uygulamada, karar yerel bankaların, müşterilerinin uluslararası ödeme kartları için kullanabilecekleri 10,000 ABD Doları tutarında hesap açmasına izin veriyor. Bu hesapların sahipleri yurt dışına seyahat ederken aylık 10.000 ABD Doları tutarında para çekebilecekler.

Yatırım çekmek ve krediye erişimi kolaylaştırmak için hükûmet, 2007 yılında yatırımcıların yabancı bankalardan kredi ve diğer kredi enstrümanlarını almalarına ve proje gelirlerini kullanarak yerel bankalar aracılığıyla kredileri ve tahakkuk eden faizlerini geri ödemelerine izin verdi. Şubat 2008’de, hükûmet yatırımcıların yabancı para birimlerinde yerel özel bankalardan sermaye yatırımlarını finanse etmek için kredi almalarına izin verdi. Suriye’nin döviz kuru sabittir ve hükûmet iki resmi oranı (bir bütçe, ithalatın, gümrüklerin ve diğer resmi işlemlerin değerinin dayandığı bir oran) ve Merkez Bankası tarafından günlük olarak belirlenen ve her birini kapsayan günlük bir oran uygular. diğer finansal işlemler. Hükûmet 2006 yılında özel para değişimi şirketlerinin faaliyetine izin veren bir yasa çıkardı. Ancak, döviz için hala küçük bir karaborsa var.

Turizm

Arap olmayan Suriye’li ziyaretçiler 2002’de 1,1 milyona ulaştı ve bu da sadece turistleri değil ülkeye gelen tüm ziyaretçileri içeriyordu. 2002'de toplam Arap ziyaretçi sayısı en fazla Lübnan, Ürdün, Suudi Arabistan ve Irak'tan 3,2 milyon olarak gerçekleşti. Birçok Iraklı iş adamı, Irak’a yönelik ithalat operasyonları yürütmek üzere Suriye limanlarında girişim kurdu ve bu sayede 2003–4’te Suriye’yi ziyaret eden Iraklıların artmasına neden oldu. Turizm potansiyel olarak büyük bir döviz kazananı ve bir ekonomik büyüme kaynağıdır. Turizm, 2000 yılında Suriye'nin gayri safi yurt içi hasılanın yüzde 6'sından fazlasını üretti ve turizm gelirlerini arttırmak için daha fazla reform yapıldı. 1991 tarihli 10 sayılı Yatırım Kanunu'ndan elde edilen projeler sonucunda otel yatak sayısı 1999 yılına kadar yüzde 51 oranında artmış ve 2001 yılında daha da artmıştır. 2002'de çöl ve doğa koruma alanlarına yapılan ziyaretlerle ekolojik turizmi geliştirme planı ilan edildi. 2004 yılı sonunda Şam'da iki lüks otel açıldı. Mart 2011'den bu yana Suriye'de turizm devam etmekte olan iç savaş nedeniyle düştü.

Emek

Suriye nüfusu yaklaşık 21 milyon olan nüfusa sahiptir ve Suriye hükûmeti nüfus artış hızını % 2.37'ye, nüfusun % 65'ini 35 yaşın altında ve % 40'ını 15 yaşın altında olduğunu belirtiyor. Her yıl 200.000'den fazla yeni iş arayan kişi Suriye iş piyasasına giriyor, ancak ekonomi onları absorbe edemedi. 2017'de Suriye işgücünün yaklaşık 3.767 milyon kişiye ulaştığı tahmin edildi. Tahmini yüzde 67 hükûmet dahil hizmetler sektöründe, tarımda yüzde 17 ve 2008'de yüzde 16 olarak çalışmıştır. Devlet ve kamu sektörü çalışanları toplam işgücünün yaklaşık% 30'unu oluşturuyor ve çok düşük maaş ve ücret alıyorlar.

Suriye Hükûmeti istatistiklerine göre, 2009 yılındaki işsizlik oranı% 12,6; Bununla birlikte, daha doğru bağımsız kaynaklar% 20'ye yakın yerleştirir. Suriye işgücünün yaklaşık yüzde 70'i ayda 100 ABD dolarından az kazanıyor. Anekdot kanıtları, Lübnan’da sınırın üzerinde resmi numaraların gösterdiğinden çok daha fazla sayıda Suriyeli iş aradığını gösteriyor. 2002 yılında, beş yıllık bir süre içinde birkaç yüz bin iş yaratma görevi ile İşsizlik Komisyonu (UC) kuruldu. Haziran 2009 itibarıyla Suriye'de yaklaşık 700.000 hanenin - yaklaşık 3,5 milyon insanın - geliri olmadığı bildirildi. Hükûmet yetkilileri, ekonominin, nüfus artışına uygun olarak her yıl yeterince yeni iş yaratmaya yetecek hızda büyümemediğini kabul ediyor. Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı 2005’te Suriye nüfusunun % 30’unun yoksulluk içinde yaşadığını ve % 11.4’ünün geçim düzeyinin altında yaşadığını açıkladı.

Çatışma Fırsat Maliyeti

Hindistan merkezli bir düşünce kuruluşu olan Strategic Foresight Group tarafından hazırlanan bir raporda, Ortadoğu için 1991-2010 yılları için çatışmanın fırsat maliyeti 2006'da 12 trilyon ABD doları olarak hesaplandı. Suriye’nin bu paydaki payı 152 milyar ABD Doları, öngörülen 2010 GSYİH’nın 36 milyar ABD Doları’nın dört katından fazla oldu.

Suriye Politika Araştırma Merkezi, Mart 2015'te, o zamana kadar yaklaşık üç milyon Suriyelinin iç savaş nedeniyle işini kaybettiğini ve 12 milyondan fazla insanın birincil gelir kaynağının kaybına neden olduğunu; işsizlik seviyeleri 2011’de yüzde 14,9’dan 2014’in sonunda yüzde 57,7’ye “yükseldi”. Sonuç olarak, 5 Suriyeliden 4'ü o zamanlar yoksulluk içinde yaşıyordu, nüfusun yüzde 30'u “yoksulluk içinde” yaşıyor ve sık sık temel hane halkı gıda ihtiyaçlarını karşılayamıyordu.